Ευρω - ασπίδα για τους συμβασιούχους (kehaa)
ΑΠΟΦΑΣΗ ότι όλοι όσοι καλύπτουν πάγιες-διαρκείς ανάγκες αναγνωρίζονται ως συμβασιούχοι αορίστου χρόνου
Ευρω - ασπίδα για τους συμβασιούχους
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Του ΚΩΣΤΑ ΜΟΣΧΟΝΑ
Ασπίδα προστασίας για συμβασιούχους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα η νέα απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (υπ' αριθμόν C-212/04) που αναγνωρίζει ως ενδεδειγμένη εργασιακή σχέση τη σύμβαση αορίστου χρόνου για εκείνους που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου δεσμεύει κάθε δικαστήριο και Αρχή σε όλες τις χώρες-μέλη
Η απόφαση C-212/04 του δικαστηρίου εκδόθηκε ύστερα από προδικαστικό ερώτημα που υποβλήθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης το 2004 και δεσμεύει απολύτως κάθε δικαστήριο και Αρχή σε όλα τα κράτη-μέλη. Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχαν καταφύγει Ελληνες συμβασιούχοι που απασχολήθηκαν καταχρηστικά με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε Οργανισμό του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ενώ θα έπρεπε να είχαν προσληφθεί με συμβάσεις αορίστου χρόνου, αφού κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εδραιώνει την προστασία των εργαζομένων στην ερμηνεία που δίνει σχετικά με τη συμφωνία - πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου. Και τάσσεται κατά της απαγόρευσης, μόνο στο δημόσιο τομέα, της μετατροπής σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου μιας σειράς διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου...
Το Ευρωδικαστήριο έδωσε χθες απαντήσεις σε 4 προδικαστικά ερωτήματα που του είχε θέσει το Μονομελές Πρωτοδικείο της Θεσσαλονίκης, μετά την αγωγή που άσκησαν 18 εργαζόμενοι. Οι τελευταίοι συνήψαν με τον Ελληνικό Οργανισμό Γάλακτος (ΕΛΟΓ) διάφορες διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, οι τελευταίες των οποίων έληξαν χωρίς να ανανεωθούν. Και ζήτησαν από το Μονομελές Πρωτοδικείο να αναγνωριστεί ότι οι συμβάσεις αυτές πρέπει να θεωρηθούν αορίστου χρόνου...
Το Ευρωδικαστήριο υπενθυμίζει ότι η οδηγία 1999/70 αποσκοπεί στην υλοποίηση της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνήφθη μεταξύ των διεπαγγελματικών οργανώσεων γενικού χαρακτήρα. Σκοπός της συμφωνίας-πλαισίου είναι η καθιέρωση ενός πλαισίου για να αποτραπεί η κατάχρηση που προκαλείται από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή εργασιακών σχέσεων ορισμένου χρόνου. Η συμφωνία-πλαίσιο προβλέπει ότι «αντικειμενικοί λόγοι» μπορούν να δικαιολογήσουν την ανανέωση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου. Ορίζει επίσης ότι τα κράτη-μέλη καθορίζουν τις συνθήκες υπό τις οποίες οι σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου θεωρούνται ότι είναι «διαδοχικές» και ότι έχουν συναφθεί για αόριστο χρόνο.
Στην Ελλάδα
Η ελληνική νομοθεσία περί μεταφοράς της οδηγίας στην ελληνική έννομη τάξη θεσπίστηκε εκπρόθεσμα τον Απρίλιο του 2003. Για τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα, η νομοθεσία αυτή προβλέπει ότι η χωρίς περιορισμό ανανέωση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου είναι επιτρεπτή, αν δικαιολογείται από έναν αντικειμενικό λόγο, και διευκρινίζει ότι αντικειμενικός λόγος υφίσταται ιδίως αν η σύναψη συμβάσεως για ορισμένο χρόνο επιβάλλεται από διάταξη νόμου ή κανονιστική πράξη. Επιπλέον, η εν λόγω νομοθεσία θεωρεί «διαδοχικές» τις συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου που καταρτίζονται μεταξύ του ίδιου εργοδότη και του ίδιου εργαζομένου, με τους ίδιους ή παρεμφερείς όρους εργασίας, εφόσον δεν μεσολαβεί μεταξύ τους χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των είκοσι εργάσιμων ημερών. Το καθεστώς που εφαρμόζεται στους εργαζομένους του δημόσιου τομέα αποκλείει απολύτως τη δυνατότητα μετατροπής συμβάσεως ορισμένου χρόνου σε σύμβαση αορίστου χρόνου.
Το Ευρωδικαστήριο διαπιστώνει κατ' αρχάς ότι η συμφωνία-πλαίσιο στηρίζεται στην παραδοχή ότι οι συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου αποτελούν τη γενική μορφή των σχέσεων εργασίας. Υπό την οπτική αυτή, η συμφωνία-πλαίσιο αποσκοπεί στο να πλαισιώσει τη διαδοχική χρησιμοποίηση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, οι οποίες θεωρούνται δυνητικά πηγή καταχρήσεων εις βάρος των εργαζομένων, προβλέποντας ορισμένες διατάξεις ελάχιστης προστασίας προς αποφυγή της προσωρινότητας της καταστάσεως των εργαζομένων. Κατά τη συμφωνία-πλαίσιο, η χρήση τέτοιων συμβάσεων βάσει αντικειμενικών λόγων αποτελεί τρόπο προλήψεως των καταχρήσεων.
Αντιθέτως, η χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, η οποία στηρίζεται στο γεγονός και μόνον ότι προβλέπεται σε γενική νομοθετική ή κανονιστική διάταξη κράτους-μέλους, δεν είναι σύμφωνη προς τον προστατευτικό σκοπό της συμφωνίας-πλαισίου. Ετσι, η έννοια των «αντικειμενικών λόγων» προϋποθέτει την ύπαρξη συγκεκριμένων στοιχείων που άπτονται, μεταξύ άλλων, της σχετικής δραστηριότητας και των συνθηκών ασκήσεώς της.
Τι αλλάζει
Στη συνέχεια, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι μια εθνική διάταξη που θεωρεί διαδοχικές μόνον τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου μεταξύ των οποίων μεσολαβεί χρονικό διάστημα κατώτερο ή ίσο των 20 εργάσιμων ημερών πρέπει να θεωρηθεί ότι μπορεί να διακυβεύσει το αντικείμενο, το σκοπό και την πρακτική αποτελεσματικότητα της συμφωνίας-πλαισίου.
Επιπλέον, το Δικαστήριο θεωρεί ότι η συμφωνία-πλαίσιο εμποδίζει την εφαρμογή εθνικής νομοθεσίας η οποία απαγορεύει απολύτως, στον δημόσιο τομέα και μόνον, τη μετατροπή σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου μιας σειράς διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, οι οποίες, στην πραγματικότητα, αποσκοπούσαν στην κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών του εργοδότη και πρέπει να θεωρηθούν καταχρηστικές, εφόσον η εσωτερική έννομη τάξη του κράτους-μέλους δεν περιέχει, στο συγκεκριμένο τομέα, άλλο αποτελεσματικό μέτρο προς αποφυγή και, ενδεχομένως, προς επιβολή κυρώσεων για την καταχρηστική χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.
**Ο συντονιστής του Τομέα Δημόσιας Διοίκησης του ΠΑΣΟΚ Ντίνος Ρόβλιας κάλεσε την κυβέρνηση να προσαρμόσει τη νομοθεσία στις αποφάσεις των δικαστηρίων και να καλυφθούν οι χιλιάδες περιπτώσεις συμβασιούχων, τους οποίους η κυβέρνηση έχει εξαιρέσει ή απολύσει.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/07/2006
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=72045364 |
